Hallo lieve
hondenvrienden en vriendinnen,
Mijn naam is
Daisy Jeltes geboren Pleit.
Het nestje waar ik uit kwam was aan de Dijkweg in Andijk.
Ik woon nog steeds aan de Dijkweg, maar dan verder richting
Wervershoof.
Ik heb het erg naar mijn zin bij mijn baasje Jan en bazinnetje
Yvonne.
Van mijn baasje mag ik héél veel en eigenlijk verwent hij me
wel erg.
Opvoeden vindt hij maar moeilijk, daar is mijn bazinnetje iets
beter in.
Het liefst zou hij me altijd bij zich houden en nooit meer gaan
werken, heel veel koekjes geven en dan 's avonds meenemen in
bed.
Maar dat gaat mijn bazinnetje
iets te ver.
Ik mag wel even op bed, maar ga dan zelf al naast bed liggen
slapen.
Zo lig ik toch heel dicht
bij mijn roedel.
Wel heb ik een mooi mandje hoor met een lekkere deken erin, maar
die staat in de gang en ben ik gewoon veel te ver van ze af dus
is het mandje nu een showmodel.
Vaak maak ik ze 's morgens wakker met een kusje. Soms nog wel
voordat dat gekke ding wat ze wekker noemen lawaai gaat maken.
Maar ik heb iets gehoord over zomertijd of zoiets en ineens gaat
mijn vrouwtje veel eerder op en dan wil ik eigenlijk nog wel
even slapen.
Er is ook een ander dier in huis wat ze een poes noemen en die
heet Misty. Ze is een paar maanden voordat ik kwam in mijn huis
komen wonen. Ze is nu al 9 jaar en uit een huis gehaald waar
alleen katten worden opgevangen. Ze was via internet gezocht uit
alle honderden katten uit asiels in Nederland en België. Ze
kozen haar uit en keken waar ze vandaag moest komen. Dat was
Luinjeberd, een gehucht bij Heerenveen.
Je kunt het geloven of niet maar in dat gehucht staat het
bedrijf van mijn baasje.
Ik denk dat er misschien wel een klein engeltje zei dat dit
poesje Misty juist maar bij ons moest komen komen.
We zijn nu wel aan elkaar gewend, maar ik begrijp haar vaak niet
hoor. Dan doet ze heel andere dingen als ik zou willen. Als
Misty op een stoel zit en ik dicht bij ben met mijn kop begint
ze met haar pootje te slaan. Ik denk natuurlijk dat we leuk gaan
spelen. Maar als ik dat dan wil gaan doen, doet ze ineens
helemaal niet leuk of gaat er als een speer vandoor. Of als ik
een poot op haar rug leg als uitnodiging voor een leuk
spelletje, schrikt ze zich te pletter. Maar ook gebeurd het al
wel dat we allemaal met elkaar samen slapen. Misty mag dan
tussen baasje en vrouwtje en ik lig tegen het bed aan. Dat geeft
een heel fijn gevoel van binnen.
Toen ik nog klein was vond ik de afstap van de kamer naar de
keuken heel eng.
Nu durf ik nog steeds niet in de keuken te komen. Soms vind ik
dat wel erg hoor, want in de keuken staat Misty's etensbakje en
ik zou het ook wel lekker vinden eens te proeven wat zij nou te
eten krijgt. Ik ben ook altijd heel nieuwsgierig wat ze gaat
doen als ze door het huis loopt dus ik loop dan ook steeds
achter haar aan.
Dat mag dan weer niet van mijn vrouwtje. Ze zegt dat ik haar met
rust moet laten, maar ik vind het allemaal veel te spannend.
Over een paar weken ben ik jarig en wordt ik al 1 jaar.
Toen ik nog klein was duurde het wel lang dat ik niet meer in
huis plaste. Wel een half jaar voor ik helemaal zindelijk was.
Ik had alles uitgeprobeerd, alle vertrekken waar ik mocht komen,
de bank, de leren stoel inclusief het bed. Mijn bazinnetje vond
dat niet leuk, maar werd toch niet boos op me want vaak merkte
ze het te laat omdat ze het niet had zien gebeuren en wist ik
ook niet meer dat ik dat gedaan had.
Nu ben ik een grote meid en doe dat natuurlijk niet meer. Ik ben
ook heel sterk en altijd enthousiast. Zo enthousiast dat ik mijn
vrouwtje een keer van de Dijk heb afgetrokken toen we de trap
afgingen. Ze rolde van boven naar beneden en moest me in de val
wel loslaten. Toen ben ik ontsnapt en vond het zo leuk tussen de
schapenpoep (wat ik
heel lekker vind) dat het heel lang duurde voor ik weer aan dat
lijntje kon worden
gebonden.
Ook is het al een paar keer gebeurd dat mijn vrouwtje een salto
mortale maakte omdat ik met een leuk hondenvriendje op de dijk
aan het rennen was en haar helemaal niet in de gaten had. Maar
ze gaat nog steeds elke dag met me wandelen, dus alles werkt nog
wel bij haar.
Ja, ik heb heel veel leuke vriendjes en vriendinnetjes die ik op
de Dijk tegenkom.
Mijn buurmeisjes Raja die al heel oud is en Ike en buurjongen
Bas. Bas is een terriër en een ontzettende macho zo klein als
hij is. Hij blaft altijd zo naar me en wil altijd de baas
spelen, maar ik ben toch lekker veel groter dan hij.
Dan is er Kaipo, die vind me wel leuk maar ik ben gauw te druk
voor hem zegt zijn vrouwtje. 's Morgens vroeg kom ik vaak Brando
tegen, een héél grote herderreu.
Daar heb ik veel ontzag voor en ga meteen maar liggen als ik hem
in de verte aan zie komen. Zijn baasje mag me niet aanhalen van
hem, want dan wordt hij heel jaloers.
Dan is er Kenzi, een hulphond. Zijn vrouwtje is invalide en hij
is opgeleid haar te helpen om dingen voor haar te pakken als ze
dat niet kan. Kenzi is ook een Golden Retriever, alleen heeft
hij een bruine kleur. Ook Spike vind ik leuk, dat is een andere
golden retriever en Snowy (wat sneeuwbal betekent) een zwart
hondje is die héél erg hard kan rennen, daar speel ik de
laatste tijd mee binnen het Grootslag. Ik word er wel heel erg
moe van en als ik Ike dan ook nog tegenkom
op de terugweg die net als Snowy ook zo heel lang en hard
kan hollen, dan kàn ik gewoon niet meer en houdt mijn vrouwtje
me maar vast omdat ik gewoon nog veel te moe ben van Snowy.
Overdag en 's-avonds geeft mijn bazinnetje vaak Yogales. Ze doet
dan met andere mensen ook de hond- en de kathouding. Nou Misty
en ik hoeven dus niet op Yoga, want dat doen wij
alle dagen al. Wel mocht ik op hondencursus. Eerst de
puppycursus, daar zag ik mijn zusjes en ook nog mijn broertjes
Ivo en Ivan helemaal uit Friesland.
Maar dat was toch wel te ver om vol te houden en die komen niet
meer. Nu zit ik al in groep 3 dat is de 2e vervolgcursus. Ik
vind dat helemaal te gek. Als ik heen ga ben ik haast niet te
houden als ik uit de auto spring en precies weet waar ik zijn
moet.
Mijn vrouwtje of baasje vliegen gewoon achter me aan. Ik zie dan
alle mensen weer waar ik geboren ben, Christina, Annelien, Elisa
en soms ook Bert die vaak met de koffie of thee aan komt. Ze
zijn allemaal zo lief, maar het allerleukst vind ik de hondjes.
Natuurlijk mijn zusjes Jackie, Juultje en Felicia, dan Sarah en
Demi.
Demi moet nog wennen aan ons groepje. Ze is er pas bij en doet
nog niet erg aardig als we bij haar in de buurt komen. Daarvoor
is ze ook op cursus gegaan, om te leren wat aardiger te worden.
Omdat ik ook moest leren dat niet alle honden leuk doen en ik
wat al te enthousiast op Demi af kwam, had ze me bij m'n neus te
pakken.
Ik ben daar best wel van
geschrokken.
Laatst kwam ik een hond tegen die gromde en blafte en zijn
baasje zei dat hij agressief was naar andere honden. Ik was toen
al wel voorzichtiger want ik wilde niet weer bij de neus genomen
worden.
Deze week is Annelien bij
me thuis gekomen om mijn haren te trimmen. Ze had voor de
gezelligheid Christina meegenomen. Ze heeft me zo geknipt en
getrimd dan ik zo op een hondenshow mee zou kunnen doen. Je
begrijpt dat ik er nu uitzie als een heel knap tienermeisje. Ze
vinden dat ik zo'n mooie vacht heb en daar ben ik stiekem wel
een beetje trots op.
Mijn baasje
roept de hele dag dat ik zo lief ben en mooi ben en dat hij zo
blij is dat ik bij hen ben gekomen. Maar ik ben ook wel eens een
beetje stout hoor.
Als ik los loop
heb ik vaak gewoon écht geen zin om weer aan zo'n stom lijntje
gezet te worden als ze me roepen.
En paardenpoep vind ik ook vreselijk lekker. Dan wordt mijn
vrouwtje boos en die wordt niet gauw boos. Maar dan maak ik er
weer een leuk spelletje van. Het vrouwtje holt achter mij aan en
ik weer als een speer terug naar de paardenpoep voor nog zo'n
lekkere hap. Ik ben toch veel sneller, dus krijgt ze me niet te
pakken.
Als ik uiteindelijk toch weer aan dat lijntje zit, zet ik mijn
liefste ogen op in de hoop dat het vrouwtje smelt.
De tuin waar we wonen is een echt speelparadijs. Nu het niet
meer zo koud is mag ik vaak een paar uur in de tuin spelen. Dan
verzamel ik alle takken die het baasje gesnoeid heeft uit alle
hoeken van de tuin en breng ze allemaal naar het midden.
Dan breek ik ze met mijn bek in stukken.
Zo help ik mijn baasje met het werk in de tuin.
Maar ik moet nog wel leren dat niet alles gesnoeid hoeft. Laatst
waren de lavendel-planten door mij grondig gesnoeid wat niet
echt de bedoeling was. Ook kan ik heel goed gaten graven in de
tuin. Mijn baasje moet er alleen maar om lachen gelukkig.
Samen met mijn vrouwtje oefen ik in de tuin voor de cursus. Als
er oranje pionnen worden uitgezet is het de bedoeling dat je er
een achtvorm om en door heen loopt. Maar ik vind het veel leuker
zo'n pionnetje te pakken er er dan hard mee weg te hollen.
Natuurlijk in de hoop dat ik achtervolgt wordt door mijn
vrouwtje.
Ze zeggen dat ik nu een puber ben en dat ik daarom vaak niet wil
doen wat ze zeggen. Maar toch leer ik wel van de hondencursus,
alleen ja, het kost wat tijd en geduld van mijn baasjes en soms
heb ik zin en soms gewoon niet.
Ze zeggen dat dat later beter gaat.
Nou ja, nu ben
ik gewoon zoals ik ben, een knappe meid, meestal heel lief, maar
ik heb mijn streken en.........ik vind de hele wereld gewéldig.
Woef.
Trotse baasjes: Jan en Yvonne
Jeltes, Andijk |